Geschiedenis

Beide eigenaren kwamen tijdens het bombardement van Emmerich om het leven. Het complete bezit ging over op een gemeenschap van erfgenamen dat alles verkocht. De steenfabriek Pastor werd in 1948 verkocht aan de firma Püttmann. Naast stenen werd ook 'Hüthumer Heilerde' (geneeskrachtige aarde) geproduceerd. Püttmann vermaalde vormelingen en verkocht de klei als geneeskrachtige aarde. Het bedrijf Püttmann ging in 1954 failliet.

De vormgeving werd verbeterd door het gebruik van een houten frame mal. Deze mal werd op een vlakke, met zand bestrooide bodem gelegd en handmatig met klei gevuld. In het begin werd slechts 1 vormeling gebruikt, later kwamen de vormbakken. De vormbakken werden voorzien van een bodem en stationair op één plek gevuld. De op deze manier gevulde vormbakken werden op wagenonderstellen verzameld en naar de droogplaats getransporteerd, waar ze op de met zand bestrooide bodem werden omgekeerd, zodat de stenen eruit vielen.

Heinrich Wilhelm Muhr nam het bedrijf op Spillekensward op 01-03-1956 over. Fabrieksterrein rond 1956 (overname van de fabriek) In 1964 werd een kunstmatige drooginstallatie gebouwd met een circulatiesysteem van plaatstaal. De platen dienden als drager van de vormelingen. De automatisch omlopende mallen werden echter als vanouds met de hand gevuld. De oude ringoven van Pastor werd in 1965 uitgebreid met zes kamers. Het stooksysteem werd overgeschakeld van steenkool op aardgas. In 1966 werd de eerste machinepers geplaatst die de vormbakken automatisch vulde. Omdat deze stenen door het persproces een andere oppervlaktestructuur kregen, moesten de echte Muhr-handvormstenen daarnaast nog steeds handmatig worden geproduceerd.

Met lokale aannemers werd van 1968 tot 1973 een nieuwe fabriek gebouwd. De eerste oven werd gebouwd door Ooms-Ittner en de tweede door de firma Walter. Met twee persen konden ongeveer 25 miljoen stenen per jaar worden geproduceerd. In 1970 nam Wolfgang Muhr de leiding van het bedrijf over. Tot 1979 werd daarnaast een nieuwe fabrieksvleugel gebouwd. Daar werden de persen, de drogers en de ovens drie en vier geplaatst. Met vier persen en 130 medewerkers bereikte men een capaciteit van 50 miljoen stenen per jaar. Met de dagelijkse productie konden 20 eengezinswoningen worden gebouwd. Op grond van modernisering en herstructurering zijn vandaag nog 40 medewerkers betrokken bij het productieproces. In 1988 volgde de eerste halfautomatische los- en verpakkingsinstallatie. In 1989 werd een nieuwe kleivoorbereiding gebouwd.

In 1991 verwierf de heer Muhr de klinkerfabriek Lichterfeld (BBG) van de afwikkelingsmaatschappij voor het voormalige DDR-vermogen. Deze fabriek was de modernste van de DDR en werd gebouwd in de tijd van 1986 - 1988 door het 'baksteen-kombinaat' Großräschen vanwege de belangrijke klei- en zandafzettingen in verband met de bruinkoolgroeve.

In december 1993 en januari 1995 werd het bedrijfsterrein overstroomd door het hoge water in de Rijn. De productie kon met bepaalde beperkingen gaande worden gehouden. In de jaren 1993 - 1997 werd de zet- en lostechniek stap voor stap volledig vernieuwd. In 1995 werden de ovens 1 en 2 afgebroken ten behoeve van een nieuwe sector voor ecologische bouwmaterialen. Op die plaats worden sindsdien lichte leemstenen en leemplaten geproduceerd (claytec.com). In 2000 werden alle tunnelovenwagens, transportsystemen en voertuiggroepen bij de drogers vervangen en onderling (in een netwerk) gekoppeld. Later werd de bak- en de droogtechniek stap voor stap gemoderniseerd. Sinds 2004 is de heer Maik Muhr verantwoordelijk voor het technisch management in de derde generatie steenfabrikanten.